Dostum, çok zaman oldu ayrılalı
Hasretin yaşadıklarımdan sonra dayanılmaz oldu
Şimdi boyut değiştirme zamanı;
Burada yalnızım dostum
Ne uçurtmamız telli arabamız
Ne de misketimiz su tabancamız var
Istasyonda kara trenin gelmesini bekleyen yolcular gibi
Gözlerimi gecenin karanlığında ışıl ışıl
Uzayıp giden raylara dikiyorum
Kimi zaman da yıldızları bekliyorum gecede
Yürüyorum sahilde kimsecikler yok
Etrafta sadece ben ve ayak seslerim var
Yine gönlüm hazan mevsiminde
Ne sevdiğim belli, ne de sevildiğim,
Mutluluk yine doyurmadan gönlümü
Çekip gitti uzak diyarlara
Yalnızlığımla kaldım gecelerde....
Çekip gittin ya hayatımdan
Sanki bir boşluk çöktü içime
Eskisi gibi değildim
İçimden birşeyleri de alıp götürmüştün
Ne gecenin, ne de denizin tadı var artık
Sahilde söylediğimiz şarkılar bile yabancı bize
Gün batımında buldum seni
Uzun zamandır düşlediğim sevgili
Güneşin denize düşürdüğü kızıllıkta buldum
O günden beri içimdesin
Çıkıversen bitecekmişim gibi
Gidişinin 147 nci gecesi
Gözlerimi diktim köşedeki sokak lambasına
Işığın altından geçmeni bekliyorum
Pencereden içeri giren yağmur damlaları
Gözlerimden süzülen yaşlara karışıyor
Mum ışığının aydınlattığı resmine bakıyorum
Dolunaya benziyordu sevdamız;
Bir gecede karşılaşmıştık seninle
Işıl ışıl olmuştu dünyamız
Her nesne farklı görünüyordu artık eskisinden
En sevdiğim yakamozları bile unutturan
Senki dağlarda bir kır çiceği
Sileceğim aklımdan seninle geçen her geceyi
Anmayacak dilim adını
Söylemeyecek dilim şarkımızı
Bir anı saklayacağım içimde bir yerlerde
İçinde hiç sen olmayan
Ey yıllardır beklediğim sevgili
Mutlu olmayı düşlediğim yeganem
Gel artık
Yalnızlık dayanılmaz oldu.
Vakitsizce,
Bir gece aniden çıkıver karşıma
Birgün inerse yere yıldız gözlerin
Süzülüverirse iki damla yaş yanağına
Gece de küsüp bulutlanırsa insafsızca
Rüzgarı dinle fısıldayacak herşeyi kulağına...
Nurullah AYDIN-08/08/01
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!