ÇANAKKALE’M YÜREK SIZIM
Çanakkale yürek sızım, destanım.
On sekiz mart bin dokuz yüz on beşte.
Meydan okuduk o gün yedi düvele.
Kızıl kıyamet koptu Seddülbahir’de.
Deniz kahretti, dalgalandı kabardı.
CANIM IRMAĞIM
Sen ırmaksın bendinden taşan.
Nazlı sesiz akmak çaya yaraşan.
Çağlayıp da şayet olursam dere.
Beslendiğim dalımsın günlerce.
Bir çığ kaydı yolcuların üstüne.
Acı haber tez yayıldı vatana.
Küreğini kapan koştu alana.
Geçit vermez dağların arasında,
Kar kürediler dede yatağında.
Bir virüstür corona.
Uğramış mutasyona.
Çin’den çıkarak yola.
Başlar dünya turuna.
Fırsat yok hazırlığa.
Nerden çıktı bu illet.
Virüs denen rezalet.
Temizliğe dikkat et.
Salgına yenik düşme.
Sık yıka ellerini.
Deli gönül onsuz olmaz.
Ahı, zarı maksut duymaz.
Çeker âşık, iflah olmaz.
Boş küplere sevgi dolmaz.
Bakmaz meret yaşa başa.
Coşar kalpten taşa taşa.
Dilsiz Şeytan Oldu, Batı Dünyası.
İnsanlık suçuna çıt çıkarmıyor.
Karartmış gözleri hâkimiyet hırsı.
Her taşın altında vahşi batılı.
Karanlık içinde parlayan füze.
Ateş topu oldu düştü Gence’ ye.
Kolay gelmez hiç bir can dünyaya.
Muhtaçtır her dem evlat duaya.
Besle büyüt emek ver yaşat.
Sabahlanan uykusuz geceler berbat.
Dünyaya getirmek olur kabahat.
Sever, af eder yapılanları.
EY! İNSAN
Yaradan’ın, seni ne güzel yaratmış.
Yaratılanlar içinde özel yaratmış.
Nefesinden üflemiş, bir de can katmış.
Nimetimin kıymetini bil demiş.
GEÇMİŞİN AŞKLARI TARİH OLDULAR
Yaz sıcağında fırtınalar içindeyim.
Sam yelleri esiyor her yanımda
Ruhumdaki fırtına hepsinden fazla
Bir çözüm bir çıkış ararcasına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!