Üşüyorum anne!
Sen öleli otuz beş yıl oluyor.
(“Yolun yarısı” değil, ötesi.)
Geceleri üstümü örten yok,
Üşüyorum
İçimden bir kuyrukluyıldız geçiyor.
Işıldıyorum!
Ben buna;
Aşık olmak diyorum!
Yüreğim akvaryum.
Bilirim
Senin içinde saklanıksın sen
Yüzün göstermelik
Ben benim içimde
Kamuflaj
gidersin ben üşürüm
mevsimler gider
güneş
ay
başka dünyalara uyar
perspektife kendini yırtma fotoğrafçı
nereden bakarsan bak
ben kendimin resmiyim.
bana benzer dirim ölüm
bahçem gülüm...
nice desem bir eksiktir bilirim
senin dudağında dillenmedikçe
nice duysam mana eksik kalıyor
senden ene özel söylenmedikçe
Nice çok şiir yazılıyor
Bina zina artar gibi
Artıyor şiir
Tekrarlanıp duruyor söz
Sadesuya tirit
-Can Baba’ya eğilerek…-
Zor bir günse de bugün değil imkânsız
Bunu da aşarız gülüm bunu da aşarız
Çöplükten besleniyor ya kimi insan
Kaç yara açmışım özüme
Kör tetanoz bıçaklarla
İşleyip durur
Kuyunun kuyudan kurtulma ihtimali
Külliyen iptal
Tutuklandı
İnsan öncesine yataklık etmekten
Müebbet insana mahküm oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!