Nuri Özoğlu Şiirleri - Şair Nuri Özoğlu

Gönül, Hak'tan yana meylin hız ola,
Masivadan arındırıp kendini.
Yaz ayında nefse tutkun güz ola,
Kış gelince aşar gider bendini.

Sen sarıl, çabala, çalış ve didin,

Hergün debelendim, cehdettim amma,
İğne deliğinde hış etti beni.
Yenilen güreşe doymazmış sanma,
Sırtımın üstünde tuş etti beni.

Rüzgar gibi bedenimi savurdu,

Akıldır en kıymetli, mükemmel bir vasıta,
İmansız akıl m'olur, inkar edenler hasta.

Laleler ekmişler yolun üstüne,
Sağım solum zebaniler yoludur.
Daha ne söyleyim bunun üstüne,
Gurbet elde bağrım hicran doludur.

Gam yükünden dizlerimiz yoruldu,

Gönül! Şu dünyanın haline kanma,
Arkadaşın değil, gardaşın küser.
Eski düşmanından dost olur sanma,
Dostlarımdan bile kalmadı eser.

İnsan sarrafıyım, ayar ölçerim,

Hayatta keşkeler olmasa keşke!
Eyvah demeden,
Keşkelerle boğuşmadan,
Bahşedilene sırt çevirmeden,
Yüzümüzü gerçek yüzümüze döndürmek gerek.
Gülmeden ağlamak, ölmeden ölmek gerek.

Her nereye baksam, can pazarında,
Her yanımda cansız beden kol gezer.
Her nedense derim dost nazarında,
İyi günde kötü günüm yol gezer.

Bugün gelem dedim yare,
Bahanesiz gelme dedi.
Yürek oldu pare pare,
Can çekişte ölme dedi.
Acı çek de gülme dedi.

Yollar kesik kesik, gözlerimde uçurum,
Eğer ölmek yakınsa, yaşamakla bodurum.
Her adımda ölüm var, dönen var mı bu yoldan?
Gündüzler bana zindan, gecelere vurgunum.

Nice dağlar gördüm, cevher kaynağı,
Kimi patlamaya hazır bekliyor.
Kiminin bağrında kervan durağı,
Çağlar atlamaya hazır bekliyor.

Kiminin başını duman bürümüş,