Nuri Özoğlu Şiirleri - Şair Nuri Özoğlu

Dinlersen sesimi, yürekten dinle,
Yüzüme bakıpta gülsen ne yazar.
Bu kadar zamandır kıymetim bilme,
Ben öldükten sonra bilsen ne yazar.

Şimdi de yüzünü yoluma çevir,

Ağladı gözlerim yar diye diye,
Yoksa gözlerime perde mi çeksem?
Belki de kavuşmak zor diye diye,
Kendimi onulmaz derde mi çeksem?

Yokluk el etek açtırır,
Ayakları dolaştırır,
Hep muhannete koşturur,
Sabır bizim taşımızdır.
Çatlamayan başımızdır.

Damarlarım benden değil, içindeki kan da,
Ya ben geç kalmışım, ya da erkenim handa.

Dedimki izahı zordur derdimin,
Bunca yıl susupta dile geldiniz.
Geçtim amma ötesine bendimin,
Varlığımdan kalan küle geldiniz.

Kibir kapısına adım atmadım,

Baş yastığa düşer düşmez,
Düşte yatar hiç kaldırma.
Her rüyada gerçek vardır,
Hakikata baş kaldırma.

Derdi gören gönül yanar, kavrulur,
Bu dert Allah aşkı ise hu deyu.
Mecaziden bilmem gönlün ne bulur?
Bu dert Allah aşkı ise hu deyu.

Yandı gönül eğer aşka girerse,

Kısmetim ne ise bir nebze alsam,
Yavaşça inerek maziye dalsam,
Yerim nere ise orada kalsam,
Mekanım burası demem gerekir.

Dört duvar arasına yağmur bile yağıyor,
Nere atsam adımı, toprak bile ağlıyor,
Haykırış yürekte çok, adalet yok, huzur yok.
Düzen denen düzensizlik hepimizi bağlıyor.

Anladım dünyanın öte yüzünü,
Hep koşturdum birkaç günlük yol için.
Tenbih ettim büyüklerin sözünü,
Sattı beni Hak'tan gayrı kul için.

Seher vakti bülbül gibi öterdim,