Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Âhû gözlerine kurban olduğum
Hazana erdirip öldürme beni
Müşkülât içinde sensin bulduğum

Ürkek bir çırpınışı vardı,
Suda yıldızların.
Ellerim uzaklarda üşüyordu.
Benliğim her an seni arıyordu.
Temiz aşkını anıyordu.
Mutluluğa ve sana gelen,

Sana fâni dünyada; ruhumun ölümsüz, hiç bitmeyen
Şiirini yazsam, okur muydun?

Sana bestelenmedik, duyulmadık aşk şarkıları yazsam,

İkinci bir defa,
Bir ilkbahar akşamı, rastlamalıyım sana.
Dudaklarımdan.....
İsmin çıkmalı, kararsız.
Korkak, çekingen bakmalıyım, gözlerine.

Ayip nedir? bilmedin, elâlemi güldürdün,
Ne sevdin, ne sevdirdin, murdâr edip öldürdün.
Hazandaki gül gibi, ruhsarimi soldurdun,
Ne sevdin, ne sevdirdin, murdâr edip öldürdün.

Unutmak istedim günlerdir seni
Vazgeçmek bir türlü mümkün olmadı
Özleme varan yol kahretti beni

Dağları delemedim, hasreti silemedim,
Uçarak gitti günler, murada eremedim.
Ne yaptım kader sana, maşûkla kalamadım,
Vuslât gülleri soldu, gönlüme saramadım.

Ne hayaller biz kurmuştuk, yeminlere el etmiştik,
Sevdayla aşk sarmalanmış, meleklere eş olmuştuk.
Gâmı kasavete katmış, mutluluğa şal atmıştık,
Bu kâlp seni unutarak, başkasına yâr olur mu?

Bir masal yaşandı, aşk bitirildi
Düzenbaza güven var kalmaz.
Binbir ümit gitti, aşk yitirildi
Var git oğlan var git, senden yâr olmaz.

Elâ gözlerini, yaşlar bürüdü

Bugün matem günü sel derdim taşar
Kıyamet günleri buz ömrü yakar
Yanık türkülerle gamlarım çoşar