Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Bu ne cefâ verdiğin, gönlümü taş mı sandın,
Sahte yeminlerine, sözlerine ben kandım.
Cehennemlere attın, ateşine ben yandım,
Söyle arkadaş söyle! sen kendini ne sandın.

Aklım benden alındı, divaneye dönde gör,

Aşkı tarif et, diyorsun.
Onu nasıl tarif etsem.
Gönlümdeki yaraları, görebilir misin?
Çektiğim acıları, anlar mısın?
İşte! o zaman aşkı anlarsın.
Tarifini o zaman, bilirsin.

Beni böyle umutlandırma!
Umutsuzluklardan, uyandırma!
Seni çok sevdiğimi bildiğin halde, aldatma!
Mahsun etme sevginden, beni ne olur!
Sensizliğe bedenimi adama!
Sana su, hava, ışık kadar muhtacım

Yaşıyorsun...
Sanki, hiç sonu yok.
Seviyorsun....
Sanki, hiç seven yok.

Yüklüyorsun.....

İnleye inleye düştüm yollara
Bulmayınca gönül yârdan ayrılmaz
Karışayım çılgın akan sellere

Yalan dünyaya geldiğim, yaşadığım
Senin gibi.......

Yalan yediğim, içtiğim
Seni gördüğüm gibi...

Bak! sinemi dert sarmış, yüreğimde gül ağlar,
Sen üzülme sevdiğim, can oldum yanındayım.
Kardelen dağı sarmış, kar damla olur ağlar,
Sensiz olamam inan, kanında canındayım.

Bedenimdeki her zerrem
Artık isyan ediyor!
Lebalep dolu hisler
Her an infilak edecek
Sevgi düğümlenmiş
İlikler patlıyacak

Ben giderim, gündüz gece
Hayalin takılır, peşime
Bırakamam ki seni bir kerre
İşlemişsin her zerreme.

Sanma ki, ben sensiz olurum!

O solmayan arzular,
Heder olup gidiyor.
Yazık, yazık ki ömür,
Keder olup gidiyor.

Bendeki dert bitmiyor.