Nurdan Ünsal Şiirleri - Şair Nurdan Ünsal

gök mavi
deniz mavi
yürek mayisinde yüzüyor
hayaller.

kerteriz almadan

sinsiydi ay
arsızdı güneşim
taşa değdi ellerim
savurdum maskelerimi
inatçıydı ikisi de

bozgunsa çabanın sonu şimdiden yeniğim
biliyorum su olsam denizde biter sorgu.
aslı yok kalp ağrısının sadece bir vehim
uç olsam göğe, kanadıma bulaşır korku.

iniversem lapa lapa yağsam gergefinden

..ve gece karanlıktı, her şeyi aydınlatıyordu...Jean de la Croix


karanlık kapkaranlık olmalı
ki aralanmalı tansık kapısı

ne dersen de, çaresiz bir gün öleceğiz
ya bir tren çıkar raydan, ya ayışığını yırtar bir baykuş
açılmayan kapı eşiklerinde, yüreğin avcunda öylece
hep kalacaksın sandığın içerilere giremezsin

ne dersen de, aşk bitti

çıkartımım yok
b/arındım gecede
ufuklar son/uçsuz
neyim kaldı
benden başka
aslım zehirmiş/bilemedim

(kafkavari mağdurlarla daraltılmış) öykülerin diplerinde
bir/inin bir/ine düştüğü yerde
sığ yaralar sürtünür durur birbir/ine

düşünce acır
korkularıdır b/ağlayan

nasıl yoruldum bilemezsin.
ayaklarımdan değil
yollardan belli
yollar ki tuz basılmış.
yine de cihana değer hayali
ya tan vakti hatırımdasın

o nasıl bir deniz öyle
göz kamaştıran gök ve yalaz
ve yaklaşan güz.
elleri nasır sürgün düşlerin
ve yorgun yüreklerde bir dolu sır.
deniz üşürken uzaklarda

küskün uçurtmalar göğe kaçıyordu
yıldızlar kaydı birer birer battı
yetişebilse diline yapışan son sözcük
bir kuş uçumu anne kalbi oysa
ah ölüm solurken kim kime baktı