kadınım ben
hani uykusuz gecelerin ardından
dimdik sabahlar açan
hani karanlık emellerin ardından
aydınlık ışıklar saçan
hiç gün ışığı değmeyen kuytularıma çekilmiştim..kırgınlığımı örtülediğim cam duvarlarım,sevincimi ötelediğim yabansız baharlarım vardı derinlerimde..
''bi daha güneş doğmayacak'' dedim..kardelenlerimin etekleri tutuştu..telaşlarım bitti..kabullenişlerim serildi hücre çeperlerime..duvarlarıma kırlangıç resimleri yaptım herşeye rağmen.
yeşil bir yalnızlık düştü
hayatın cebinden
göz kırptım
çingene huylu pabuçlarıma
''vay anasını''ydı hayat
ikinci sınıf gastelerin
göğü tutup iki ucundan
yıldızlarla mandallıyorum
çatısına dünyanın
bulut desenli bir nevresim
seriliyor evrene
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!