Mahkumum ben
Mahkumlar da şiir yazar
Kelepçeli ellerime bir kalem,bir kağıt
Kelepçeli gönüllere bir cümle,bir ağıt
Bakışlarındı ele veren,hissettiklerimdi beni yenen
Sakin sessiz öylece durup dinlemekti hayalim
Bakışlarındaki sonsuzluğu.
Mutsuzluk değildi
Çaresizlikti sana ulaşamamak
Öfkeydi hissettiklerim
Memleketim
Uzaginda darlandigim
Yoklugunda türküler eskittigim
Memleketim.
Gelip varsaydim;
Hacel ovasinda acsaydim cikimi
Bir dehşet-i name gönlümdeki
Mabet kurar huzur incileri
Salkım saçak sümbülleri
Sana koşar seni arar bilfiil nedimeler gibi
Bir Adeviye bir Tahrir meydanı
Düsünüyorum yalnızlığım mı beni üzen yoksa hayatın ta kendisi mi?
Bir kuyudan yukarı çıkmaya çalısıyorum kendimce.
Boğuluyorum özlem duyduğum tüm insanların düşüncesinde.
Mahkumum hayatın ta kendisine
Sahip değilim olamadım hiçbir seye
Yaradan bilir halimi iyisiyle kötüsüsyle
Kış geliyor sevdiğim,
Her kış içim dışım don olurdu benim
Şimdi sen geldin
Kışlarım yaz oldu,baharım şen,
Yazlarım mutluluk doldu.
Artık her mevsimi seviyorum ben
Sorma halimizi
Evvelden harabiz.
Bir gören bir duyan yok.
Sen de sorma.
Noksanlarmiz çok
Lakin viranede akşamlarimiz.
Bugun hic eve gitmedim
Ne temizlik yaptim ne de kapi pencere actim.
Bicare halde care mi ariyordum?
Belki de kaybetmek istemedigim bir umut vardi icimde.
Direnmekteydim.
Icime kus sesleri dolmaktaydi,
Satırları yakuttan kitaplarım olsun desen,
Faydasızdır o yakut sana,
Dersen ki kelimelerim kıyam dursun,
Tutar silkeler seni.
Mütemadiyen gözlerin sürükler seni sayfa sayfa ,
An an yaşarsın her ne varsa.
Kalbim konusuyor
Dillerim susmus
Gözlerim semada dualar ediyorum.
Bir ben degilim kirilmis
Biliyorum
Bir ben degilim tövbekar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!