Günler,
ne seni bana verdi,
ne de aldı elimden umutlarımı.
Geceler,
karabasan gibi çökerken yüreğime,
yalnızlıktı getirdiği beraberinde.
Anladım bu gece yine yoksun,
yokluğunla beraber hayalin gelecek yanıma,
Haykırmak isteyipte boğazıma düğümlenen ne varsa
Bir gün hepsi dökülecek ortaya.
Ama henüz vakti gelmedi.
Şimdilik sadece,
Biz seninle her zaman,
İki sıkı dost olalım.
Sakın beni unutma,
En yakın arkadaşım.
Sen büyüyünce, yaşlansamda,
Yine beni hatırla
Kendi zindanımı yaratmışım seninle…
Seninle daldım uykulara,
Ya yanımdaydın, farzettim…
Ya da rüyama girmeni bekledim.
Geceler hasretleri ezer geçerdi belki böylece…
Ne zormuş meğer anlatmak bunları sana,
Sen diye bir sen, yok artık.
Gül yüzlü hayalin hep karşımda ama.
Bir büyük karanlık şimdi içimde,
Her yeni günle beraber,
Ruhumun kirlerini
Nil'de yıkadım dün gece,
Attım kini nefreti içimden,
Yeniden doğdum dün gece,
Nil’in kucağında.....
Rüzgara attığım selam sana vardı mı?
Seni özlemiş diye yalvardı mı?
Mehtaba aktardığım gözlerimin ışığı,
Ben gibi çevreni sardı mı?
Gece girdimi koynuna düşlerim?
Gözlerin kapandı mı benimle uykuya?
Ben bir yarımı kaybettim bu şehirde,
hiç ummadığım bir anda,
nasıl yaktıysa sevda ateşini yüreğimde,
işte yine öyle bir anda,
gidiverdi....
ben de tanımaz oldum kendimi...
önce kendimi, sonra da
kelimelerimi kaybettim,
benim olmayan sözcüklere sığınıp,
benim olmayan sevdaya sevdam dedim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!