Nüksettikce Islik Calimina Kuru Yellerin

On kusurda tamamsın ıslık çalımına kuru yellerin
Yirmibeş dakkaya kalmam , sekme çıkışlı merdivende
Renkli seslere parlak kumaşlara boşalıp boğuldukça haykıran çıldırış..
Haliyle yoluyla bir ayçiçeği kalpağı yahut üzüm salkımı yahut buğday başağı
Yükü ağırlaştıkça ara sokaklara ve yorgun yokuşlara sarkan hayatın trafiğinde
Ve ay kor kızıllarda gümüş sahanlık
Karanlığı kendine oyalayıp eyleyip avutmakla müşkül yılgın dalgın ve çok geç vakte değin
Düşmek üzere bir kaygı damlası gibi yanık sessizliğin kurak damından ıssızlığın ürkek kalbine
Uçuk yıkık nazlı ve hüzünkar
Ören bir delikten saklı çeyizine ortalıkta görünmeyen dünyayı çağırırcasına
Durmaksızın dönüşünü erteleyen
Soğuk camlara süzülerek sımsıcacık dudaklarıyla dokunur gibi
ve üzgün süzgün elecek yolcusunu bekler gibi yağmura yakın çıkış kapısı
Her ürperti yoksul minderin köşe kenarına çökmüş zindan ekmek çiğneyerek ve
Suya ulaşıp topraga erişmeye
Tanımaz bilmezden gelen bakışları uzak pencerelerin
Ve sokağı eşiği korkuyla kaplı bahçe ve kapıdan
Ateşşn sönüp külün başladığına
Günün bitişini geceye bağlar gibi
Yazısı solgun defter sayfalarını kaynar bir su gibi döküldükçe
Bütün gitmeler ve gelmelerden sonra durduğunyer en doğrusu olan saate ve gölgeye
Her harfin konulup söyleyebildiği kadar ışığa ve sese terminal sorar gibi
Sessizde telefon titrelşmleri kadar en az
Herkes ve herkes
Bilirse anlar elbet gecenin öte ucunda eriyip tükeneceğini mumum
Sarılan kollarda kucaklaşmayı birbirine veren fedakarlığın sevincini
Cömertçe harcayarak
Baharın ülkesinden kopup gelerek çiçekleri solmuş dalların kurumuş güz göçebeliğine ….
Çıkışmasa dahi nakit vakit üstünü toprağın giydirip örttüğü
Yitik yetim öksüz eksik fazla zarar ziyan hepsi sen hepsi seninle çarşı dükkan
Nasıl olsa birgüne birgün nakit vakit hesabın her türlüsüyle kendini ödeşerek tamsındır
Tamamsındır..

Seyfi Karaca…… Ekim/23