Nükleer Yalnızlık Şiiri - Mehmet Koç

yerin kulağı var
bulutlar doluşmuş mendillere
çeşmelerden karanlık akıyor
kucak dolusu bombalar
çocukların ceplerinde
eski oyunlar müzelerde
yollar buram buram nükleer

koşun burada ölüm beleş
kuşlar çoktan terketti bizi
dünya midesini bozmuş
ağaçlar mı hiç sormayın
kentlerde bombalar yaşıyor
marketlerde uranyum plütonyum
füsyon yükselen değer

bırakın insanlık denilen şeyi
teniniz ölüm kokuyor
dudakların yeni tadı çürümüş et
ve yataklar yeniden kullanılan mezar
bırakın yıldızların romantikliğini
şimdi savaş var bütün caddelerde
ruh ölümleri arttı, morglar doldu

yüzyıllık yalnızlığımız çoktan başladı
her canlı kendi etine açlığını doyuruyor.
#şiiradamı