Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Yüz üstü bırakıp gitse
Seni can evinden etse
Başucunda baykuş ötse
Sen olsan yanmazmısın?

Bedeninde canın olsa

bahar kokulu nehrin
çağlayan eteğinde dolaşıyorum
keşmekeş duyguları düğümleyerek

ne o, bir ses duydum ötelerden
donup kaldım ahraz sessizliğinde

Şiir ve şair, güya gönül adamı
Aynaya bir baksa görür cudamı
Marifeti pek çok yakar her canı
Yanık enkaz kokar günün
*
Şiirde sevgi çağlar can verir cana

Aklım firar etti nasıl bağlandım
Kerem gibi ateşinde dağlandım
Ne bendimde durdun nede çağladın
Kendimi ben sende bulamıyorum
Kalbimden koparıp silemiyorum

Kader kâtipleri yazmış yazımı
Muhannet sacında evirir yokluk
Ne zaman sılaya dönsem yüzümü
Yönümü gurbete çevirir yokluk

Bir lokma ekmeğim bir kaşık aşım

Çorum şivesiyle kaleme alınmışdır, Sürçülisan etmiş isek affola


Çil hoca

Boon haftanın ilk gunü, zabahınan erkenden kahdım, urbamı geyindim, Allah ne verdiyse ekmami aşımı yedim, talaşaynan işe gitmek için hazırlığımı yaptım.

Gönül bazen debil destek öyle bir gider ki,
Kontrolden çıkmış yüklü bir vasıta gibi,
Bazen de öyle bir asaletle kalır ki,
Köklenmiş çınar gibi, çam gibi,

Kaldıkça güzel yanı ortaya çıkar

nedir bu şiddet! ay sema
gözyaşın kurumuyor
cemalin gece karanlığı sanki
gül yüzün durulmuyor

şimşek gibi hıçkırığın

bir yaprak daha koparttım duvardaki takvimden
elimi her uzatışımda kopartmak için yaprağı
tamu, çukurları geliyordu gözlerimin önüne
gün geçiyor, ömür bitiyor, her koparttığım yaprak
mezarımdan bir avuç toprak kazıyordu oysaki

Nicedir dünyadan sıdkım sıyrıldı
Kurtlar susturuldu çakal kayrıldı
Koçlar yuvasından bir bir ayrıldı
Fettan halkasını kıralım artık

Vuslatı düşlerken gönlüm yorulur