Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Viran olmuş şimdi gönül ocağım
Gamla yasla dolmuş yörem bucağım
Bomboş kaldı şimdi sevda kucağım
Şimdi senli yola bakar ağlarım

Ben düştüm düşeli aşk ateşine

Hey gidi goca Rubil hey.
Bir zamanlar neyidik.!
ALLAH rahmet eylesin.

Çalışır çabalar gayret ederdik.
Helalinden bir lokma ekmek için.

doyar yağan karla yanan topraklar
köz karası tepeler giyinir gelinliğini
derenin nemli gözlerinden akan yaşlar
kar taneleri düşerken sevdasıyla coşuyor.

damlalar tane tane düşerken hedefine

Baharım terk etmiş gönlümde ayaz
Söyle canım şimdi ben ne yazayım
İşlerim birikmiş bedenim haylaz
Söyle canım şimdi ben ne yazayım

Alev almış yürek dumanı tüter

Türkiyem nedir bu çileli toprağın taşın.
Analar ağlıyor bak yerde yatan gardaşım.
Hergün bir alperen hain kurşuna hedef.
Dayanmıyor yürekler, can verenler gardaşım.

İmralı da beslenen canavar köpüklendi.

Dinleyin beni dostlarım
Ben derdimin delisiyim
Dokuz köyden kovulsam da
Onuncunun kölesiyim

Ne dediysem tutulmadı

Bire yalan dünya batmadın gitti
Bu gün yarın derken ömrümüz bitti
Her şeyin sahtesi vardır bilirim
İnan ki yaptığın zoruma gitti

Aklım figan etse kim duyar beni

Dost diye tanırsın gönülden candan
Sevgisini alırsın gel yavaş yavaş
Onu hep kollarsın bütün ziyandan
Düşmanı görürsün dost yavaş yavaş.

Önce bir iki selamı gelir

Hengâmeli hayatın yollarına koyuldum
Ahiret tarlasını ekmeye gidiyorum
Fani dünyanın yalan libasından soyuldum
Kurtuluş meşalesi yakmaya gidiyorum

Azat olan kalbime vesvese evham salma

Oğlum, kızım koridora dizildi
Hüzün çöktü mahmur gözler süzüldü
Yüreğimde gizli sevda çözüldü
Yolun açık olsun git güle güle
Benden selam söyle o nazlı güle