Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Kıyamazdım bakmaya o gül yüzüne.
Aldılar elimden kavruldum gönül.
Dünyayı anlatan zeytin gözüne.
Hasretim bakmaya, Üzgündür gönül.

Kumru bekliyor yuvada
Güvercin uçar havada
Gönül hanem hüzün kaplı
Bilmem ne geziyor dağda

Bahçe ektim ot kapladı

Uzanma tutma ellerinle, tutarsan bırakamazsın.
Bakma ona, onu görürsen dayanamaz gözlerin.
Alma ismini ağzına, dolama diline anlatamazsın.
Yanaşma yanına yakar, sonra alevler içinde kalırsın.

Koklamaya çalışma tenini, sıcaklığında boğulursun.

Bir güzel gördüm alemi cihana değer.
Duyduğum o kelam,dünya özüymüş meğer.
İtibarı akçeler taşısaydı mahşere eğer.
Kabul etmezdi toprak vermezdi değer.

Son geçişimiz bu kaldırımlardan
Beraber yaşadığımız son gece bu
Artık sokak lambalarında
İsmimiz belirlenmeyecek
Bir arkadaşlığın izi kalacak buralarda
Ve yıllarca aklından silinmeyecek

Ey nefsim inadın mezara kadar
Alınır iraden söndüğün zaman
Aczini anlarsın canın çıkınca
Tükenir hevesin öldüğün zaman

Azrail çalacak bir gün kapını

Dostlar birlik olmuş gül sahilinde
Mutluluk veriyor Gönül deryası
Yürekler sıcacık kendi halinde
Nefretten koruyor Gönül Deryası

Ahval'e bakar gözüm
rüyamda arzumu gördüm
zindan içinde ömrüm
ugrunda uzar gördüm.
nedir bunun yorumu
ustaca anlatırmısın

Çocukluğumda ölenler, ya hastalıklı idi, ya da yaşlı
Şimdi görüyorum ki, insanlar hep delikanlı hep siyah saçlı
Henüz doyamadan gidiyorlar, eşine, çocuklarına ve yaşamına
Görmeden ölüyorlar, gelinlerini, damatlarını, torunlarını

Meğer ne kolaymış, aniden sessizce çekip gitmek

Köşeyi dönmek için olmadı hiç bir tasam
Şu kısacık ömrümde budur kuralım yasam
Helal yoldan gelmezse boş kalsın benim kasam
Şu yalancı dünyada haram malı neyleyim

Birine bin katanlar söyle hani nerdeler