Nörüyüm Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

NÖRÜYÜM
Temmuzun ıscağı yahtı başımı,
Alav aldı gavrılıyo nörüyüm.
Ter boşaldı er ağarddı gaşımı,
İrüzgarda savrılıyo nörüyüm.

Heç sormayın begim baa ne oldu,
Dereceler gırhı, elliyi buldu,
Başahlar gavrıldı, ekinler soldu,
Birer birer devriliyo nörüyüm.

Ne olacah bilmem bahçanın halı,
Iscahtan gurudu ağacın dalı,
Suya hasrat galdı dikenle çalı,
Torpah çöle çevriliyo nörüyüm.

Acımadan ormanları yahtılar,
Bülbül yuvasını yere yıhtılar,
Engeregler yuvasından çıhtılar,
Gıvrım gıvrım gıvrılıyo nörüyüm

Şuursuz beyinler ağuyu ekdi,
Müçtehit'im göller suyunu çekdi,
Mahiler mayıştı, angutlar sekti,
Gayalıhlar sivriliyo nörüyüm.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk şairi