Nokta ve gerçek anlamı Şiiri - Evira Ayaz

Ağırlığı önceden tespit edilen bir acının insan ruhuna inen şiddetini hesaplamak için yapılan bir araştırmanın daha sonuçsuz kaldığını günlük okuduğum gazetenin ilk sayfasından öğreniyorum…gözlerde ki boş bakışların anlam ifade etmesi için montajlandığı her halinden belli olan ve daha çok ilgi çekmek için büyük puntolarla atılan başlık aslında acının değil çaresizliğin kuşe kağıda basımı gibi duruyor…şiddetli bir baş ağrısına yenik düşmeden önce son birkaç nefes alışım gözlerimin kararmasından anladığım bir his, bir sigara daha yakarsam eğer gece olduğu gibi sise teslim olacakmış gibi, buna hakkım olmadığını biliyorum, bu saatte sayısız insan yıldızların kaymasını bekliyor(yeni bir dilekte bulunmak için) oysa ben ne yapıyorum, yıldızların önüne dumandan bir set çekip (kaymamasını önlediğimi düşünmüyorum elbette) görünmelerini engelliyorum…herkesin benim kadar karanlığa düşmesi düşüncesinden vazgeçip sigaramı söndürüyorum(en az iki dakika ömrümü uzattığımı düşündüren saçma gazete yazılarından biri aklıma geliyor) baş ucumda duran kitaba boş bir bakışla varlığından haberdar olduğumu belli edip,elbette bir gün onu bitireceğimi düşündüren bir kafa sallamayla yeniden huzursuz bir yalnızlığa geri dönüyorum…
seni kelimelere katmamak için gösterdiğim insan üstü direniş bile yokluğuna yenik düşecek kadar zayıf(sabah sporu yapmaya başlamalıyım) ve biliyorum ki sen diye nitelendirdiğim bir hiçliğe sahibim, adını daha önce sana söylemiştim
(boşluk)

Kaygı duyarak geleceğimden, bir vasiyet mektubu gibi duran bu yazıda, kimseyle hiçbir ilgisi olmayan cümlelerden sonra sıra herkesin hikayesinde(tanıdık gelmeli sana, senin kelimelerinden çalıntı hatırla) ve herkesin hikayesine benzettiğim hikayen dramatik bir sonla suda erimeye terk edeceğimi bildiğim bir kağıda yazılıyor(taş kalplilerin sonu hep aynıdır) mektup imzalandıktan sonra üzerine dökülen simitin susamlarını(sabah kahvaltım) özenle toplayıp bir güzel yuttuktan sonra, burada olmamın asıl amacını hatırlıyorum(geçici hafıza kaybı her insanda olur beni yargılama)

Hiçliği anlatıyordum, yoksa bir insanın kendini hiçleştirmesi miydi?
Her neyse adı her ne olursa olsun hiçle başlayan bir yazı bu(senin portren, mutlu olmalısın)

Sonra yani en sonunda, bitti denilen o yerde, ıssız dalgaların ortasında bulurken kendimi, fırtına çıkma ihtimaline karşı yüreğimi yelken yapıyorum aşka ve rüzgara…yokluğunu reddediyor ve varlığının mutlak zaferini fes eden anlaşmayı mantığımla imzalıyorum…

Savaş sonrası hasar ve kazançlar, adı altında yazacağım yeni bir kitabın heyecanını şimdiden duyarken, senin bu kitaba asla ulaşamayacak kadar uzakta olacağını da aşağıda ki dip notta belirtiyorum…

Dipnot:. (nokta)