Nokta Şiiri - Serra Yetek

rüzgardan kulaklarım acır benim
yağmurda başım çatlar
içimde koparda deli fırtına
yine de gülmek gelir bütün olanlara
bir duruş diye biliriz buna
bir acının bir kahkahada yok edilmesi
sanki buğday başaklarının sevgiye eğilmesi
gibi bir şey diye biliriz bu duruşa
ağlayamam ki artık bilirim acının büyüklüğünü
gözlerine bakıp da hissedebilirim eğilmiş omuzların
sessizliğini, hatta okuyabilirim sahte kahkahaların
altındaki gerçekleri
evet ağır bir duruş belki benimki
ama elden bir şey gelmez
şimdi ağzımda sakızım yüzümde kahkaha
ne yapıyorsun diyenlere cevabım
“gülüyorum dünyaya”

12/12/2011