Noksan Şiiri - İbrahim Karaçay

Çağdaşlık çok kolay dinle bak hele,
Germek lazım biraz, gergisi noksan,
Topu topu birkaç basit mesele,
Onlar da çözülür, sorgusu noksan.

Eğitimde hamle yaptık yepyeni,
Artırdık yatarak sınıf geçeni,
Kimi okulların yok öğretmeni,
Kitabı, defteri, dergisi noksan.

Ahlakta da yaptık seri bir atak,
Umuma açıldı namahrem yatak,
Genç kızımız giymiş minicik etek,
Aceleye gelmiş örgüsü noksan.

Gencim; giyinmeyi, beleşi sever,
Bulur kendi gibi üç züğürt yaver
Büyüğe küfreder, küçüğü döver,
Fiyaka yerinde, görgüsü noksan,

Sanki vatan için bedel ödüyor
Kamayı, bıçağı zula ediyor
Cenge gider gibi maça gidiyor,
Top ile tüfeği, kargısı noksan.

Eleştirip hemen çekme çiziği,
Sanatçı o,bilmese de müziği,
Sahneyi doldurur boyu, fiziği
Görüntü var, ses yok, vurgusu noksan.

Tüccarın zekisi çarkı döndürür,
Hâşâ o devleti nasıl kandırır,
Kazancın tümünü cebe indirir,
Bir tek kusuru var, vergisi noksan.

Bankanın sahibi gelir hasata,
Beleşi görünce düşer fesata
Suç onda değil ki, çelik kasada
Kapısı kapanmaz, sürgüsü noksan.

Sabredenin gelir elbet sırası,
Para yoksa bırak yansın çırası,
Tasa yok, ölünce geçer yarası,
Dikişleri patlak, sargısı noksan.

Mezar pahalı ya, ucuz ölünür.
Aranır, taranır suçlu bulunur,
CMUK, af diyerek geri salınır,
Cezalar yetersiz, yargısı noksan.

Zengin ile fakir eşit, farkı yok
Yalnızca fakirin evi barkı yok,
Zannetmeyin koca şehrin parkı yok,
Yatacak yer çok da, sergisi noksan.

Ey Karaçay yine çizmeyi aştın,
Boş buldun meydanı coştukça coştun,
Doğru dersin ama fazla konuştun,
Kulağın akortsuz, burgusu noksan.

21.11.2001
İbrahim Karaçay