Bende sensizliğin üç-beş nöbeti,
Gözlerim uykusuz tavanı kollar,
Her yana kıvrılıp gidiyorlar bak,
Bir türlü sana gelmeyen yollar.
Gökte kanlı ay kızıla çalar,
Gözlerinin hayali yürek parçalar,
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Yerdekiler yaratılış gayelerini öylesine ihmal ettiler ki, gökteki yıldızların, gezegenlerin de tıpkı melekler gibi üzüntülerinden ve arlarından yüzleri kızları kızardı bir nevi kan ağladılar. Ama yerdekiler ne hikmetse bu acayip duruma lakayt kalıp ibret dersi alamadılar. Bu gidişle gafilleri
ya ölüm sekeratı ya da kıyamet saati uyandıracak gibi.
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta