Nimet Şiiri - Ahmet Kalender

Gökyüzünde bir kuşmuş
Boş ambarı bomboşmuş
Fakat rızık Allah'tan
Ümit kedilmez O'ndan

Yer dibinde karınca
Yer kendi kararınca
Tek bir buğday bir yılda
Çok gelir karıncaya

Su içinde ol mahi
Su içer mi ki sahi
Çıksa bir an karaya
Başlar hem kıvranmaya

Kuru dalda bir böcek
Bilir Rab'bi görecek
Yağar kar açar güneş
Çiçek olur ona eş

Su da benim toprak da
Gülde benim yaprak da
Bilen bilir kadrini
Ben bilemem kendimi