Nice geceler,gündüzler naçar kaldım..
Hayalini gözlerimin önüne saldım.
Bazen usul usul kar yağarken,
Bazı zaman ateş böcekleri raks ederken.
Ben hep seninle muhabbete daldım.
Sen miydin deli divane olan?
Sen miydin bana gönülden bağlanan?
Geleceksen gel gayri diyen
Bilmem ki kimdi?
Gülüm! hasretlik yetti gari! diyen...
Bir çocuk, ağladı boşluğa...
Bir diğeri, gülümsedi hoşluğa...
Tutup babasının elinden gezerken
girdiler oyuncak dükkanına.
Bakındı, çevrede ki oyuncaklara.
Babasının elini bırakarak
Ol dost bana gelsin, demiş
Sundum agu alsın, demiş
Aldım kadeh yaren elinden
Artık gönlüm ölmez benim
Ya serden ya yarden deseler
bir gün ansızın minik bir bebek doğdu.
doğacağından haberim bile yoktu.
dedilerki -teyze' oldun,
şaşırdım, bir o kadarda sevindim.
açtım telefonu
-nasılsın abla,neler oluyor' dedim.
senin de yüreğinde yanmıştı bir ışık,bir zamanlar...Zaman aralıklarında kök salmıştı bu sevi,bir nur gibi bedenini aydınlatarak...ilmik ilmik dokumuştun sevdanı yüreğinin her köşesine,her gizine.kimseler duymadan,görmeden...birisi hissedecek diye kahrolmuştun.sevdiğin hissetse kendini af etmezdin öyle demiştin.korkuyordun sevgin karşılık bulmaz,bulmaz da dostluğunu da kaybedersin diye.sevdiğinle konuşurken dünyanın bütün dertleri sarsa seni "of "demezdin.büyük bir şevkle savaşmaya hazırdin,dünyanın dertleri dört kollu olsa da. gülmez yüzün güler olmuş,sen kahkalarını artık herkes duyar olmuştu.hayat daha bir çekilir olmuştu kalbine aldığın bu sevgiden sonra.sana yaşam vermişti bu gizli sevda.takmıyordun artık dünya da olup biteni.taksanda eskisi gibi acıtmıyordu duydukların,gördüklerin yüreğini...her ne kadar sevdan sen tarafından sevildiğini bilmesede...
yıllarca beklemiştin söylemeden.söylemeyide hiç düşünmeden.Bir gün ansızın döküldü kelimeler dilinden istemeyerek de olsa.Yürek artık dayanamaz olmuş,dile dökmeye başlamıştı.Yüreğinden geliyordu, bütün sözcükler.Sevdiğin hissetmişti söylenen cümlelerin gönülden geldiğini.Yalan değildi, söylediğin sözler.Dil yalan söylerdi elbet.Ya vücut dili, ya gözler? Ya taa gönülden gelip gönüle yol bulan sözcükler? Yada söylerken gözlerden akan yaşlar? Yalan olabilir miydi...Öz ağlamadan göz ağlar mıydı? Yürekten yüreğe yol bulmuştu, sevgi sözcüğü sonrada damarlara yayılarak bütün vücudu etkilemişti.Kelimeler sanki bütün benliği sarmış,sarmalamış kıpırdatmaz etmişti...
Aşk,nasıl büyülü bir sözcüktü ki..kelimeler dilinden değil yüreğinden dökülüyor ve karşındakini anında etkisi altına alıyordu.Bilinmez ki...Bilinmez ki, aşk ne zaman nerde bulur insanı..."Seni seviyorum,sana aşığım" derken elleriyin içi terlemiş silmek için birbirine sürtmüştün.Dilin dolaşmış,gözlerin ulaşılmaz bir hedefe bakar gibi dolup dolup taşmıştı."Sen benim candaşım, afet beni.karşılığı yoksa duygularımın hiç gücenmem, sana.De ki; bir dostun içini döktü sana,de ki; bir öğrencin aşık oldu sana,hiç olmadı mı hayatında öğretmenine aşık olan öğrenci? Sayki bende bir öğrencinim. Büyüyünce unutur de...Eğer bugün dilimden,yüreğimden dökülenler seni incitirse asla afetmem, kendimi.Sus de ömür boyu susarım.Lal olurum.yeter ki sen üzme kendini.Ama bana bir şeyler de ne olur............" Dimiştin.Kelimeler sanki efsunlanmıştı.kulaklardan girmemiş direk yüreğine inivermişti, candaşıyın.Kulağından girseydi belki öbür kulağından çıkar giderdi.Direk yüreğine işlemişti.Sanki bir köylü kızı sevgiyle dokuyordu önündeki haliyi.Her bir ilmek bir mana ifade ediyordu.Her renk,her desen bir şeyler anlatıyordu, sevgiye dair.Seni onca zamandır tanıyordu.Bu sevdayı nasıl görmemişti? Görse kaçar mıydı? Ona böyle bir duygu beslemiş olmanı hiç hissetmemiş olması apdallığımdan mıydı? Hayır! Senin çok iyi saklamandandı...Çünkü bu sevda senin onurundu,namusundu...
dal budak salmalı benim hayallerim.
öylesine olmamalı...
köklerim toprağı sımsıkı sarmalı.
elim uzanmalı,ulaşabildiği dağa kadar...
sağlam basmalıyım,
mık gibi yüreğe...
Ben isyandayım Atam.
Senin vücudun toprak oldu diye değil!
Niye isyandayım biliyor musun?
Senin fikirlerini Türk Milletine
71 yıldır anlatmadılar da ona...
Düşmanı yurttan nasıl attırtığını,
Yürek aşk ile yandıkca
Ne söz biter, nede saz yeter
Bülbül aşkını andıkça
Ne türküler biter, nede yangını
Vuslata erenler bahtiyar olur
Hz. Ali der; Söz ilaç gibidir.
Azı faydalı çoğu zararlıdır.
Dil aklın tercümanıdır.
Düşünerek konuşmak gerekir.
Dil,insanın terazisidir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!