uğradım Türkmen iline aşk'ı dokudum
sevda ile destanlar yazdım,okudum
sen benim başıma ne çorablar ördün
yinede kahrını çekerim, gönül
uğradım Denizliye,pamuk dokudum
Gözlerine baktım.
Hülyalı hülyalı gülümsedi.
Onlarda sevgiyi gördüm.
Mahçup bir eda ile
basını eğdi...
Yüzü kızarmış,
Canımdan can aldın.
Yüreğimden vurdun.
Ey Kader,ey Felek!
Niye bana oyun oynadın?
Topraksız ölümü reva gördün...
Kinin,öfken kimey di, bilemedim.
Gece olunca başlar, tüm sızılar.
Dehlenir, bütün ağrılar.
Baş ağrışı,diş ağrısı birde yürek sancısı...
İnsanın bu dünyadan gidesi gelir.
Geceler ah geceler!
Gel dost,seninle hasbıhal edelim.
Kanayan yaraları sevgiyle saralım.
Canımızı yakan her şeye
'Senden büyük Mevlam var.'diyelim.
Şükredelim halimize,
Güneşim; Ne güzel doğarsın,
ufuktan görev askıyla...
Aydınlatırsın dünyayı usulünce.
Dönersin yuvana işin bitince.
De bana Güneşim;
Yüreğin yanar mı, kor alevlerde?
Gurbet kuşu dedi,yarim adıma
Yol almıştım,okyanuslar ardına
Sevda seli ataş verdi,yadıma
Gel gör,aşk neyledi beni
Gurbette hicranla doldu gönlüm
Oku,sevdiğim desem,
Okur musun, mektubumu?
Sana yolladım,
satırlarda ki tüm sevgimi...
kuru dal gibi kaldım.
Hasretin yaktı benliğimi.
Ben yolcu...Sen hancı...
çok uzun zamandan beri bu yürek sancılı,
Yürüyorum ıssız yollarda sensiz sakıncali.
Bitkinim, bitkin! gözlerin nerede hani...
Ayaklarım kanla doldu çünkü yollar çakıllı,
Bitmedi çilemiz bu kaçıncı acı...
Bu kaçıncı bayram sabahı,hüzünle dolduğum.
Memleketimden binlerce kilometre uzakta, hasretinle yandığım.
Daha kaç bayramı sevdiklerimden uzakta geçireceğim.
Bilmek gerek ama bilemiyorum.
Yürek yangını nı söndürmek gerek ama söndüremiyorum.
Hasretleri silmek gerek ama silemiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!