Gülmedi ey Sâki,
Bir kez olsun yüzüme.
Ervâh-ı ezelden,
Düşmanım mıydı söyle?
Ki her düşman hata eder,
O nasıl kusursuz böyle?
Yine aklımda binbir felaket
Hiçbiri senle ayrılışımızı geçmiyor
Ne bir sitem, ne bir istek
Canıma batan bu sancı
Her yanım cam kırığı
Suya düşen aksimde ,bitmek bilmeyen tiyatro
Gözlerimden başlayıp, derinlerde kaybolduğum
İşte oradasın sevgilim
Ve yine mağrur duruşun
Söyle çıkamadın mı kendinden?
Sevgide mükemmellik aranır mı?
Aradım.
Geçen yıllar gibi, yorarak kendimi.
Öyle sevilmek istedim ki,
Kusur bulamıyım.
Sanki,
şimdi hangi şehir saklar kalbimi
hangi geceye sığar hüzün
hangi yağmur iyileştirir
pusulasızım işte
bu hayat oyununda
Gittim
Giderken çokta üzgündüm aslında
Onca zaman çalışıp taş taş üstüne koyamamişim dedim
Kader de dedim bir zamanlar, böyle olmaliymiş
Oysa her hikayeyi kendisi işlermiş insan, harf harf
Yine de kabullendim
Burada yağmurlar kesildi
Gözlerimi kapatıp, tekrar açıyorum
Burası Baalbek mi?
Ben ki hasta bir çocuğum
Hırkandan bana da pay düşmez mi?
Kaç yangın bıraktın ardında,
Kaç sessizlik...
Kaçıncı yenilgimdi bu,
Saymadım.
Tüm acıların şiirini okumuştum oysa!
Yoruldum tanrım yoruldum kalbimden
Ademle Havva olmak ne imiş gördüm
Ben bu hikayenin acz makamıyım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!