Gülmedi ey Sâki,
Bir kez olsun yüzüme.
Ervâh-ı ezelden,
Düşmanım mıydı söyle?
Ki her düşman hata eder,
O nasıl kusursuz böyle?
Nasıl başlasam söze
Kırgın bir kalp, neyi diler ki,
Sessizliğe biraz da geceye
Anlattım her şeyi
Kanaya kanaya...
Ondu sandım yaram,
Kâinattan büyüktü kırgınlığım.
Senin verdiğin acıdan sana sığınmam için izin ver lütfen.
Beni tek başına koma böyle, diyen yanımı susturalı asırlar oldu sevgilim.
Asırlar oldu sevgimden kaçalı.
Söylesene sevgilim beni nasıl sevmedin
Oysa açmıştım sana kapılarımi sonsuza
Kızılında gece,
Sessizliğinde sen,
Çaresizliğinde ben...
Ne uyumsuz zaman!
Ben en çokta bu sessizlikte sevdim seni,
Her yanım cam kırığı
Suya düşen aksimde, bitmek bilmeyen tiyatro
Gözlerimden başlayıp, derinlerde kaybolduğum
İşte oradasın sevgilim
Ve yine mağrur duruşun,
Söyle, çıkamadın mi kendinden?
Sevgilim;
Bu son satırlar diyorum her seferinde,
Seni kaybedişime bu son kelimeler.
Zihnimle, yarım kalmış olanı unutmama çabası ile savaşıyorum.
Amacım unutmak değil ama
Onca seneden sonra,
Yine aklımda binbir felaket
Hiçbiri senle ayrılışımızı geçmiyor
Ne bir sitem, ne bir istek
Canıma batan bu sancı
Mevcudiyetim rahatsız ediyordu beni.
Bu dünya geniş, çok geniş,
Göğüs kafesim kalbime çok dar Allah'ım...
Bir silüetten öteye,
Ne kaldı sanki
Teker teker uzaklaştı hepsi
Sen kendinden, gidebildin mi?
Kalbinden bir parça bıraktın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!