Nihilist Şiiri - Kolay Adam

Bu eller şiir yazmaz dostlarım.
Bu zihin epey kirli
Ve bu kemik yığını ağrılı
Bu gözler çapaklı,mosmor yuvalarında.

Ruhu gibidir bu mahrem yerleri;
Karanlık sarmaşıklar yükselir benliğinden.
Ona kabaran kulaklar duyumlar kirli arzuları.
Karanlık sis bulutları istila eder beyin çarklarını.
Zira göğü delen tepelerin efsanelerini andırır nasihatleri.

Nakleder sizlere ölüm uykusundan uyandırdığı özgürlük hevesini.
Aykırı heveslerin buyruğundadır o dostlarım.
Onun tanrıları; buruk kokulu,sinekler uçuşan vulvalardır.
O,kokuşmuş bir vulva yığınında leşini bırakmak ister hiçliğe.

Onun leşi hiçliğe naçizane bir armağandır.
Onun leşi çamurda paralanmış bir urbayı sezinler dimağlarınıza.
Onun ki bir nizam nefsaniyetidir.
Ve onun paslı düşleri teşekkül eder lekeli yıkımları.

Bu eller hiçliğe kalem sallıyor dostlarım.
Bu zihin aheste aheste bir buhranın pençesine düşüyor.
Ve bu kemik yığını hayli acı veriyor dostuna.
Bu gözler hiçliğe kabaran ışıktan kamaşıyor,çökmüş göz kapaklarında.