Dönme sırtını
Asma suratını bir karış
Haydi ara
Sevgi
Ve özlem dolu mektup yaz
Ak güvercinlerle selam yolla
Yirmi beş ekim 1894 yılı Sivas Şarkışla da
Uzun ince bir yolun başladı ey Âşık Veysel
Kaybederek iki gözünü çiçek hastalığında
Dünyan başına yıkıldı ey Âşık Veysel
Hadi çal üç telli sazını
Ey kulum!
Her gün binlercesine
Azrail'i gönderdim
Ölümle görevlendirdim
Yaklaştı adım adım
Koştur ha babam koştur
Bayram gelecek diye koştur
Coştur kendini bayram diye
Coştur anam coştur
Var git yarime.
Bir yalan söyle.
Yalandan kim ölmüş ki.
Bakalım hangi yalana inanacak.
Var git yarime.
Ve sonra ne mi oldu ?
Karlı yollar açıldı
Buzlar çözüldü
Kuşların kanayan kanatları sarıldı
Umuda salındı
Bin atlı ikinci dünya savaşından galip döndü
Duman mı kaçtı gözlerine ?
Hayır, ağlıyorum anne
Ama neden ki ?
İstediklerini aldım ya kuzum
Ölüm var, madem
Yere batsın böyle maden
Gitme baba n'olur
Sensiz yaşayamaz
Ne ben
Ne de annem...
Yar gitti.
Gelmiyor.
Aşk bitti.
Yar artık sevmiyor.
Ölmem gerekirken.
Daha yaşıyorum.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!