İstanbul'u değil.
Ama kalbimi fethettin.
Ben seni.
Sende beni methettin.
Ben seni İ S T A N B U L kadar sevdim.
Ve ben seni,
Adam koşa koşa gidiyordu
Demin kalbini kırdığı kadının peşinden
Elini uzattı eline
Kadın aldırış etmedi
İstemese de ayrılığı emin adımlarla yürüyordu
O kadar kırılmıştı
Şair olunca tanıdım seni
Ey! Orhan Veli Kanık
Şiirlerim şiirlerine benziyormuş
Okuyanlar tanık
Ama hiç feyz almadım
İsin yanına gitmedim ki is olayım
Ağlarım terk edilmiş halime
Nerden düştüm ki o zalime
Bir daha seveceğim kalmadı
Yüreğimi parçaladı lime lime
Günlerim zararlarda ziyanlarda
Eskimez mavi bir '' dünya '' yarat kendine
İçinde çocuk sevinçleri olsun
Kötülerin, kötülüklerin silindiği
Hilesiz, insanların yalansız yaşadığı
Sevenlerle, sevilenlerle
Yürekler mutluluklarla dolsun
Gönlümün yarasına.
Bak doktor çarasına.
Aşığım o zalimin,
Gözünün karasına.
Yok bir merhem.
Sen beni birazcık seviyorsun.
Ama neden?
Ben seni sayamadığın yıldızlar kadar.
Ben seni tutamadığın yağmur damlacıkları kadar seviyorum.
Hani desem ki,
Huyumu beğenmiyorsun.
Bakışlarına yazdığım şiirleri.
Yırtmadıysan eğer;
Bir kez daha oku.
Ucunda ölüm yok ya.
Ve seni;
Ne kadar çok sevdiğimi.
Son '' 1 gün '' kaldı ekim'e
O kadar ekimler geldi geçti gelmedin
Ama yine diyorum
Gelirsen '' ekim'e " kadar
Gelmezsen…..
Var mısın ey hayat
Benimle bir düelloya.
Cana can.
Kana kan.
Bir avuç umutlara.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!