Nihan Demirel Şiirleri - Şair Nihan Demirel

sular uyanıyor...
kokun mudur; ürpertimde dolanan,
dansederek sakin...
sular uyanıyor bebeğim...
şarkılar söylüyorlar;
sakinlikte...

Yine döndün usuma...
Ve o kadar emin,
Ve o kadar sen,
Ve o kadar sahip...
Sanki bir yap-bozmuş,
Beynim;

hayat, anlamsızlaşıyor;
bazen...
bir sonraki gerçekliğe
geçerken...
gerçeklikleri, seçemiyorsun;
geçerken uğruyorsun

serinliğini istiyorum günün;
geceye dönen batışı
ve güne dönen doğuşu...
bir kurgusu olmalı, hayatın;
kendine özgü...
özel olmalı, anlar;

gece dokunuyor yüreğime...
'kalk, git' diyor;
'gün doğmadan...
sarılarak uyanmalısın...
birliktelik olmalı; koku'...
'bahar serinliğinde geceleri

yorgunum...
bugün bana birşey sorma...
bugün;
herşey sessizlikte kalsın...
dalgaları dinle...
gökyüzünü, martıları, çimenleri

Bazen, tek kişilik hayattayım... Canım titriyor, çocukluğumu kokluyorum... Öyle bomboşum ki...
Dolanıyorum, duvarlarımın arasında. Mırıldanıyorum, oturuyorum, kalkıyorum, tekrar oturuyorum...
Olmuyor...Canım titriyor hâlâ....

Sonra ellerime takılıyor gözlerim; liseden kalma bir yara izine burkuluyor içim. Ne kadar çok kızmış ve ne kadar çok kıskanılmıştım -Ah! kızlar-
Emre 'yıllardır aynı sırayı, aynı lokmayı, aynı gülümsemeyi paylaşıyoruz. Birgün 30 una geleceksin ve bana dair birşey düşmeyecek aklına...Şimdi kızsanda,birgün gülümsetecek bu iz seni ' demişti; elime kalemin sivri ucunu tüm kuvvetiyle sokuşturken. Haklıymış...

Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve sebebiydi bu; anlaşılmazlığının...
Gözlerin sevgi mi korku mu bakıyordu?

Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve yağmur:

Benim Adım Zafer,
Türk'üm...
Cumhuriyet çocuğuyum...
Laik, cesur, inançlıyım...
Gururluyum, onurluyum...

Ada da...
Sahildeyim...
Sahil; soğuk, nemli ve ayışığı...
Yalnızsan, üşürsün...
Yalnızım ve üşüyorum...