Nidem Şiiri - Özcan Kurt

Ar damarı çatlamaya görsün ademde kalmaz haysiyet,
İnsan et kemik değil ki, aranılan çok derinlerde bekaret,
Biraz empati, hoş görü yok ise feraset,
Hiç düşünmeden duran, tende başı ben nidem hele canlar ben nidem..

Dünya malı dünyada kalır,
Paylaşmayıp biriktirince bereket mi olur.
Vaktı gelince budamaylan meyve az mı durur,
Özden vermeyip hep alan eli ben nidem hele canlar ben nidem..

Mevla özenip bezenip sevgisinden var etmiş,
Sanki sürme değilde o pencere açmış da sır çekmiş,
Kıyılmaz bakınılmaya saçlarını kafes etmiş tel tel örmüş,
Özü başka, yüzü güzel, göz üstünde kara kaşı ben nidem hele canlar ben nidem..

Türkümüz bir töremiz bir atamız bir,
Sazımızda telimiz, dokunduğumuz perdemiz bir,
Ayrı renklerde olsak da, torpağımız bahçamız bir,
El dilinden çığıran sözü ben nidem hele canlar ben nidem.

Özvecan'ım mevsimler değişse de yazgımın kışı hiç bitmez,
Gül gönlünde tomurcuklanmaz ise bahar hiç gelmez,
Gönül kırıcılarının ve kırgınların yüzüne güneş hiç gülmez,
Dağda taşda açan kokan gülü ben nidem hele canlar ben nidem.
ÖZ VE CAN