Neyyir Arıbaş Şiirleri - Şair Neyyir Arıbaş

Düşmanı attılar da geldiler
Gürleyen şimşeklerde yeldiler
Bükülmeyen gürz oldu bilekler
Vatan minnettar size Gaziler

Kanlarıyla sulandı bu topraklar

Bir tepeden baktı Atam
Düşmanı yurdumuzdan atan
Cumhuriyet'imizi kuran
Yaşasın 23 Nisan

Gün doğdu ovamıza

Karanlıkta mum gibisin
Gökyüzünde güneş gibi.
Yüzümdeki nur gibi
Bir ışıksın öğretmenim

Görmüyordu gözlerim

Kum tanesi
------rüzgârla
bir başka uzaklara
Bir sonbaharda
Sonbaharın kızıl yaprakları
Kevgir oldu kum eledi.

Havalandırma kuyusundan at beni
Desandreden gel de galeride tut beni
Eğer yorgun argın düştüysen
Gel de serin uzun ayaklarda uyut beni

Vantüp'ün önünde durdum eser seher yeli

Dağlarına bahar ektim
Gelince zamanı açsın diye
Zirvesinde karlar eridi
Can suyu oldu yeşerdi yapraklar bile.

Güneş hayat verdi doğaya

Çekik gözlerde siyah inciler
Gecemde parlayan yıldız gibiler
Uyanılan hep düşlerde, hayallerde
Bir gün onlar da kayıp gidecekler

Ne yıldız kalacak ne ay, ışıyan

Harman olur buğdayım aş için
Tarlada tohumum uçan bir kuş için
Hangi derde derman olayım çare için
Damlayan sular göl olur vakıf için

Bir elin nesi var? iki el gerek

Bir mıknatıs gibi çekse beni bu yerler
Biliyorum, sana bir gün döneceğim
Böyle yalnız dolaşsam bana ne derler
Bir gün, bir gün sana döneceğim

Bırakmıyor yakamı artık bu hasret

Soyum Karacoğlan'a uzanır bir yandan
Ozanlığım ondandır benim
Bir yandan da Mecnun'a uzanır
Karasevdalılığım ondandır benim
Karacoğlan diyar diyar,
Mecnun çölde aramış Mevla'yı