Seni
Hep seni düşünüyorum seni
Seni kucaklıyorum,
Sarıyorum seni.
Gövden pürüzsüz dolaşır elim
Kolun avuçlarımın içinde
Mevzileri yatak sandım canım
Yattım üzerine dikenli çalıların
Kuş tüyünden yumuşak geldi kil parçaları....
Kurşunlar vızıldayarak geçti tepemden
Romantik müzik nameleri gibi
Elleri yanı başındadır
Dokunamazsın
Süzülür manalı gözleri
Bakamazsın
Rüzgarla savrulur saçları
Tutamazsın
Ellerim terler
Sıkılgan oynarım parmaklarımla
Yüzümde pembeleşme
Kelimelerimde titreklik
Dilim pelteleşir
Artık ne söylerim bilinmez.
İstanbul'da güzeller
Hep naz eder üzerler
Dünya'nın gözdeleri
Çamlıca'da gezerler
Çamlıca'nın yokuşu
Geçmiyor günlerim
Hep aynı günde gibiyim
Her gün görüyorum bu yerleri
Yüzler aynı, insanlar aynı
O yatakta yatıyorum hep yalnız
Aynı yatakta görüyorum rüyaları, hep aynı
Düşümde dolaşan, ürkek ürpermiş tepkili bedenim
İmgeli bakışları gitmeden daha o ela gözlerimin
Bir sabah vaktiydi, daha buğusu çözülmeden çiğin
Nehrin çağlayışı gibi akarak geldi üzerime üzerime
Yürek dayanmaz sevdanın meftunu misaliydi çarpan kalbim
Canım ana
Karnı burnunda beş ay sonra
Güzelliğini vereceksin ona
Tutacak ellerinden,
Anne diyecek sana
Kıvrım kıvrım olacak saçları,
Bahar gelmiş
penceremden dışarıdaki dünyaya
hissederim
silerken
parmaklarımla
o pusunu soğuk camın.
Kaplan gözlerin çaldı kalbimi
Yıllar öncesi gençliğimin arifesinde
Şimdi değil sana olan tutkunluğum
Bir akşamüstü tanıştık mazide seninle
Neşeyle, sevgiyle doluydu yüreğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!