Neyleyim Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Dokunmayın yüreğime
Elem veren hatıralar,
Küllensede kor ateşim
Alev alev kalbim yanar,
Ne gülen bir yüzüm var
Ne yüzüme gülenim var,
Düşman'ım olmuş aynalar,
Tebessümü neyleyim.

Katli ferman yazılmış
Ömrümün neş'esine,
Kara bulutlar çökmüş
Gönlün baş köşesine,
Umut mey'i doldurmayın
Bahtımn şişe'sine,
Alıştım bu figan'a
Mululuğu neyleyim.

Kırıldı' kırılmayan
Solumdaki derin yanım,
Söküp atsam yerinden
Bu kadar yanmaz'dı canım,
Kurudu damarlarımda
Durulmayan deli kanım,
Aşktan sevdadan uzak
Ben bu kalbi neyleyim.

Yaşamak senle güzel'di
Cânân olan sendin can'a,
Bir tökezlese ayağım
Kol kanat olur'dun bana,
Böyle çaresiz kalmadım
Çocukluğumdan bu yana,
Cesetten farkım kalmadı
Ben bu canı neyleyim.

Papatya huzuru sende
Gül kokusu sende idi,
Başı bozuk şu sineme
Senden başka el değmedi,
Unutmabeni çiçeği
Boynunu böyle eğmedi,
Varsın kış olsun mevsimler
Yaz baharı neyleyim.

Ne yağmur beklerim artık
Çatlamış topraklarıma,
Ne'de ılgıt ılgıt rüzgar
Yaprağı düşmüş dalıma,
Dar geldi bize yeryüzü
Sen yoluna ben yoluma,
Aydan yıldızlardan geçtim
Bu dünyayı neyleyim.

Bilki şu cümle kainat
Sonsuz sevginin eseri,
Aramayan bulur aşkı
Arayan kul'u kölesi,
Birkez tutulsan sevdaya
Bin yılda çıkmaz lekesi,
Gönlümü aşka bulayan
Sensiz aşkı neyleyim.

FEVZİ EMİR YILMAZ