İstemem kokmasın bana çiçekler
Bağımda açmayan gülü neyleyim
Yansa da içimde meftun ateşler
Harımı tutmayan külü neyleyim
Yanma ah yüreğim yanarım sanma
Bu hoyrat haline kanarım sanma
Ben aşkın yolunda Mecnun'um amma
Leyla'sı olmayan çölü neyleyim
Kusur arayanlar aynaya baksın
Söndürsün geceyi,bir de mum yaksın
Ey kedini bilmez, vefadan yoksun
Hal hatır sormayan kulu neyleyim
Dalıp gidiyorsam camlara bakıp
Su olup taşsam da bentleri aşıp
Kuş olup uçsam da kanatlar takıp
Yarime varmayan yolu neyleyim
Tükenmiş sevdalar kalmış bir adı
Vefanın , dostluğun dolmuş miyadı
Kalmadı gönlümün, ağzımın tadı
Soframda şerbeti balı neyleyim..
Anladım her şey boş , bu dünya yalan
Bundan böyle mevsim hazandır hazan
Sen affeyle beni , yüce yaradan
Bir kuru nefeslik canı neyleyim..
Kayıt Tarihi : 27.3.2024 01:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Mecnun", cinlerin tasallutuna uğrayarak aklı ve şuurunu kaybeden deli demektir.
"Sevda", yeni dilde ve tıp dilinde adına "Melankoli" denilen çok tehlikeli bir akıl ve ruh hastalığının eski dildeki adıdır ki , daha ziyade "Kara sevda" diye tesmiye edilir.
Bu dünya yalan değil, fanidir ve fani olan cinlerin ve de insanların imtihan meydanıdır. Burada yapılan iyi, kötü her amel kayda geçmektedir ve ahiret yurduna topyekun göçüldüğü zaman, herkes yaptıklarına göre yargılanıp, ya cehenneme ya da cennete gönderileceklerdir vesselam.
Hayırlı sınavlar.
TÜM YORUMLAR (1)