Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ayırmazken; Kürt, Türk, Çerkez’le Laz’ı
Çatışmada telef, olmuş Niyazi
Ne şehittir adı, ve ne de gazi
Yok yoluna gidip, ölenler gördüm.
SİZE SAYGILARIMI SUNUYORUM VE YÜREĞİMDEN TEŞEKKÜR EDİYORUM... mÜKEMMELDİ ŞİİRİNİZ ELLERİNİZ DERT GÖRMESİN SAYIN HOCAM..... ... NAZ
Böylesine bizden, böylesine içten, anlamlı körün sağırın bile anlayabileceği kadar yalın.. ve sade.. Ama:
Gel de görki ne sağır ne de körüz
Deneni tutar söyleneni yeriz
Ne desem bilmem ki az gelir keriz
Bir başka hamur bu bir başka camız
Haine ne derler bilirsin be usta:
Anasına atlayan bir gır domuz.
Böylesine bizden, böylesine içten, anlamlı körün sağırın bile anlayabileceği kadar yalın.. ve sade.. Ama:
Gel de görki ne sağır ne de körüz
Deneni tutar söyleneni yeriz
Ne desem bilmem ki az gelir keriz
Bir başka hamur bu bir başka camız
Hani ne derler bizde bilirsin usta:
Anasına atlayan bir gır domuz.
Değerli dost ve aziz kardeşim. Yine harika bir şiir ..
Hecenin değerli Ustasına mahsus ve de ince taşlama...Tebrikler, 10 ve +Ant.
Sizin kalbimizde her zaman Yeriniz var.. Geç te kalsanız hiçbirşey değişmez. Siz benim kardeşimsiniz.
Selam, sevgi ve saygılatrımla.
Yüreğine sağlık üstadım. Harika dizelerdi.
böyleisne sade bir anlatımla duygularıda yükleyerek güzel bir eser meydana getirmişsiniz mısralarda duygu ve anlam yüklü kutluyorum kaleminiz var olsun
Şair Yusuf Değirmenci
cok cok güzel bir siirdi.yüreginize saglik.tebrikler
Harikasın dost, Harika bir şiir okuttun bana. Teşekkürler. Antolojim ve +10 benden.
BU GÜZEL ŞİİRİ YAZAN YÜREĞİ SELAMLIYORUM EN DERİN SAYGILARIMLA
EROL SAGUN.
Zamanı katletti, aylar, seneler
Lebalep türküsü, yetimhaneler
Fırsatı ganimet saydı keneler
Devlet malı deniz, talanlar gördüm.
Ayırmazken; Kürt, Türk, Çerkez’le Laz’ı
Çatışmada telef, olmuş Niyazi
Ne şehittir adı, ve ne de gazi
Yok yoluna gidip, ölenler gördüm.
Necati’m haine, sözüm bitmedi
Vasiyet, nasihat, fayda etmedi
Sadık bildiğimiz, itler yetmedi
Sahibini sokan, yılanlar gördüm.
yüreğiniz dert görmesin hovam yine kaleminizden damlayanlarla gönlümüz şen oldu sevgiler saygılar hocam
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta