Neye Sayarsan Say Şiiri - Tülay Sustam

Çaresiz iliklerime kadar işlemişti yokluğun
Güne seninle başlardım senden habersiz
Elimde değildi seni bir an bile anmamak
Geceler boyu gözyaşım vardı yanaklarımdan süzülen
Yağmur bile kıskanırdı her gece gözyaşlarımı
Yazık boşuna ağlamışım, boşuna yanmışım
Aldanmışlığıma say...

Seni sayıklamaktan görmedim çevremde olup biteni
Aslında biliyordum beni hiçbir zaman sevmeyeceğini
Oysa ben bıkmadan, usanmadan bekledim belki bir gün severdin diye
Görmeni, bilmeni istedim bende ki senli sevgi selini
Sevmedin, sevemedin, sevildiğini bilmedin
Susamışlığıma say...

Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi
İlk defa yorgun düştüm bir insanı sevmekten
Çaresiz sana açılmakta buldum çözüm yolunu
Dedim ya;
'Taze iken içimde dışa vurduğum da kuruyor güllerim'
Keşke bilmeseydin sevdiğimi, kabusa dönüştü gecelerim
Çaresizliğime say...

Şimdi kafam rahat düşünmüyorum artık gecelerce seni
Doğru olan da buydu hiç olmamalıydın hayatımda
Dilerim artık herkes mutlu olur gittiği yolda
Kalemi elime aldığım da yazamıyorum dizelere seni
Ne bir insan bu kadar sevmeli ne de sevilmeli
Cahilliğime say...

Sevdim seni bir kere çocuk neye sayarsan say...

(İstanbul, 06.06.2001)