Newruz Ateşi Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Newruz Ateşi

Yine bir akşam baharın duvağını Newruz kaldırır ,
Yeni bir yılı karşılamak için yüreğimde yakar ateşi .
Sessizce yürüyen karın son seferidir deryaya doğru ,
Akşam soğuğu başını alır gider baharın sihirlerine kaçar dağlara doğru .
*
Şehit Halepçem renklere mest olmuş köşe bucak tüm her yer çırağan ,
Nergis gülün elinden tutar gider yuvasına doğru .
Sen ayna dolu bir bahçe gibisin benim için bu dünyamda ,
Neredesin köksüz gülüm karanlıkta sensin hiç sönmeyen çıram .
*
Renkler yağar yukarıdan aşağı bir yolun başına ,
Aşkımın siması efsane dolu güneşin nuruyla dolar o yolda .
Gözlerimdeki derya senden uzağa ateş gibi yanarken ,
Zannederim ki Nevruz ateşi bu baharda beni yakmak için yakılmış ,
Yol âşıkların sessizce mihrap yolu gibidir ,
Bekledim sessizce o yolda neden gelmedin halan gönül dergâhım sana açıktır …

şiwan ali yilmazdağ