Nevin Kurular Şiirleri - Şair Nevin Kurular

Senelerin figanıydı
Kümülüs mavide boğuluyordu
Sis etkisiz kalmıştı ilk defa vuslatlara
Gri, şaşkın teslimiyete bırakıyordu kendini
O sabah semasında
Gözler biten yasına fıkırdıyordu

Yine gel!
Gözlerinde ilk günün şaşkınlığı..
Yüreğinde,
koşarak gelen sevmelerin şımarıklığı olsun
vursun bakışlarımız çınar dallarına
yine renkler çalalım güneşten

Artık kolay olmasın diye geri dönüşüm
Sana gelen yollara kaleler yapıyorum
Hatalarını anla, kusurlarını düşün
Kalenin kapısına kilitler takıyorum.

Kuma gömdüm başımı kulaklarım duymasın

Kimselere göstermem
Göz kapaklarım içinde saklıdır resmin
Bunun içindir uykuları sever oldum belki de
Karanlığı sen doldurur oldum hep
Sensizliğimi gün ışığı görür oldu yalnızca

Hangi türkülere sığdırsam hislerimi
Hangi şiire asılı bıraksam……
Kaynaklarını çözüyor prangalar
Uçuşurken saadetim…
Ayağımın altına kaç renk, kaç bulut alsam…

“gelirim” kelamına bir asır sonrası
ve kasım ortası
Yok bahar
Yok sen
bugün başkentte üç mevsim var

Bu aylaklığa bir son vermeli
(Düşünürken insan olduğumu,
Çalışırken yaşadığımı anlardım)
Bir zamanlar......

Bitmeli

Bir avuç yeşil, tutamıyorum avuçlarımda
Bir avuç yeşil bulsam mutluluktan delireceğim
Bir pembe görsem dal uçlarında
Kayısı çiçeklerine bürünmüş bir dal
Sevincimden öleceğim.

Çevirme telefonda
0 0 0 ları
İtfaiyecinin işi değil gülüm........
Bağrımdaki yangını söndürmek.

Yaşam; yaşamaksa zamanı,
Zamanları sünger gibi emdim yokluğunda
Göz pınarlarımı emdim
Yetmediği vakitler
Gözlerimin kan emdiği geceler
Benimdi.. sensizlikler.