Nevin Kurular Şiirleri - Şair Nevin Kurular

İnsan böyle de yaşar belki...
Günler, kekremsi bir tat.
Yağarken içindeki baharlara asit yağmurları
Yakar pembe sevinçleri hayat..
Siler evrenden olanca rengi
Bildiği tek renk kalır kara

Her günüme
Bir yudumluk seni istiyorum
Bir yudum
Doyumluk değil
Tadımlıkdır yudum.
Seni,

Akşamlar dumanlı seherler buhar
Sönmez can yangını canlarda har var
Savursa közünü cehennem yanar

Nerdedir zemheri nerdedir deniz
Deli bir boranla ayaz verseniz

Güzergahlar pusulasız olsun sevdiğim,
Bir testi şerbet içip..
Bir seher düştüğümüz yol..
Mor şafağa uzanış..
Güçlü Kabardininde Kafkas’ın
O’ zifir at sırtında çıkılan yol

kum dikenleri

Ay düşer
Yıldız kırışır karanlığa
Cilvesiyle.

Boş zamanlarının birinde
İki dakikalık da olsa beni an
Kağıt kalem geçerse eline
Bir şiir yaz
Duygulanırsan
Kısadan.

Tarumar haller bilmez viran-ı olmayan
Güneş görmeyen puslu gölgeler gibi sinsi
Sustalı darbelerdir içimi oyan,
Her iz evvelden kalan..
Her söz sessizlikte
Sen yoksan.

Bakma naralarıma
Sarhoş değilim inan
Tek kadeh bile içmedim
Meyhaneci tanımam
Meyhanenin kapısından geçmedim.
Bakma ayaklarımın dolaştığına

Divanendir kanım…
coştu yine...
Alıp yerden yere vuruyor düşüncelerimi
Bir şeyler kopuyor içimden
Onca ses susturmuyor içimde ki sesi
İlle de sen diyor bir tanem ille de sen.

En acımasızı hasretin
Acının en güzeli
Vurur özlemin
Dayanamam yığılır, yine de doğrulurum
Güçlenmeli beklemelerim.