Dert çekmeyen insan olmaz,
Ta ki, kader gülmeyince.
Aramayan deva bulmaz,
Bir tabibe ilmeyince.
Gamkeş olan kardeş bacı,
Beklemekle geçmez acı,
Zehir gibi dost ilacı,
Göz yaşını silmeyince.
Birikmiş tüm cerahatlar,
Üçe, beşe, ona katlar,
Durduk yerde nasıl patlar,
Neşter vurup dilmeyince.
Hayır öğüt alınmaz mı,
Dahi bile yanılmaz mı,
Dağbaşında kalınmaz mı,
Yol yordamı bilmeyince.
Herkes kendin akil sanır,
Tamım derde, eksik tanır,
Gafletinden geç uyanır,
Başa bela gelmeyince.
Nimet, lütuf, ikram ihsan,
Talibiyse eğer insan,
Yüz verir mi, ilim irfan,
Ardısıra yelmeyince,
İçten içe mutlu yarış,
Yaralı gel sende karış,
Dertlerine küsme, barış,
Kurtuluş yok, ölmeyince.
01.09.2012...Mustafa Yaralı
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 1.9.2012 14:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!