Ne zaman bize yetti ne zamanı geri getirebildik
Sadece tükettik anlayışsızlığı yenik...
Dokunmadan geçtik aynı yoldan ayrı
Tam ortasında kaldık etrafı tel örgü
Bizler yaralandık geçeriz sanarken teğet
Her seferinde aldandık başımız öne eğik
Gündoğdu üstüme
Işıklar oynaşır gözlerimde
Buğulanır bakarken uzaktaki gemilere
Gecedemiydim yakamozlarla oynaşan ben
Ve gözlerim yine hangi özlemlerdeydi
Derin maviliklere dogru akıp giderken
Bir sis perdesinin arkasından gözlerimin seçtiği ışıktın sen...
Sesini duymak için geceler boyu uyanık kaldığım
Yüzüne doymak için sen uyurken sabahladığım
Gözlerimi açtığım son sevdam....
Gözlerimi sende kapatmak bana engüzel armağan
Herşey başladığı yerde son bulur
Nerde duracagını bilmek gerek
Her kaybın telafisi olur
Yarasını sarmak gerek...
Kim başlatmış bilinmez sonunu
Ya dalarla geçen zamanı
Rüzgarmıydı bedenimi saran
Gecenin üryanlığını örten
Martıların çığlıklarındamıydı
Kabuslarımıydı sel olup giden
Ötesinde miydi hayat
Varoluşumun kıyısındamı
Ben sadece hoşçakal demeye gelmedim....
Giderken ardımda bıraktığım anıları toplamaya geldim
Madem gidecektim geldiğim gibi sessiz
Dönüp de bakacağın acıları toplamaya geldim...
Üzgünüm gitmek zorunda olduğumdan
Sanma bana da kolay bu gel-gitler
Önce yıldızlara dokundum sonra gözlerine
Ve ilk mısralara döküldü adın
Sonra yüreğime serpişti adım adım
Önce yakamozlarda oynaşan gecedeydin
Ve birden ellerim oluverdin
Geceyi aydınlatan dolunaydaydı
Kimler binmiş bu sevda trenine
Kimler haset etmiş yetişemediğine...
Makinist her bastığında düdüğüne
Ya binenler olmuş bilinmez duraklarında....
Ya inenler olmuş bir daha dönüşmezlerde..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!