Karanlıkta yalanlarda kapanıyordu
Ama gün elbette ki doğacaktı.
Kuşların sesiyle gün uyandı,
Yalanlar gözlerini açtı...
Ellerinde bir avuç sevgi vardı,
Kollarında ise başka biri!
Gece yine yalnız,
Sokaklar boş.
Etrafta bir tek rüzgar
Bir de arkadaşı var, o da yağmur.
Ben geceyim,
Doyamıyorum seni sevmeye
Gülüşünü, duruşunu, bakışlarını
Seni sevdiğimi anlatmaya doyamıyorum.
Sıcaklığını hissedemesem de
Hayalinle yaşamak bile güzel.
Doyamıyorum sana küçüğüm,
O gün son günümüzdü,
Benim gideceğim gün...
Ağlamaklı bakıyordum her yere
Sense beni güldürmeye çalışıyordun!
Kimse yokken yanıma geldin
Bana sonra görüşürüz inşallah dedin
Aklımı başımdan aldın
Bakışlarınla kalbimi çaldın
Sözlerinle kanıma girdin
Seni seviyorum küçüğüm
Ruhumun ikizi sen olmalısın
İlk bakışta nefesimi kestin
İstesem de istemesem de,
Ben bu yolları geçmek zorundayım.
Ne hayaller çürüttüm
Ama yine de umudum var.
Ne mutlu ki;
Senin için bile,
Kanatlarimi oksayan yar
Sensizlik huzun degil
Yuregimde heyecan, yuregimde bekleyis
Umudumsun maviye
(28.03.02)
Yüreğimden geçenleri
Söyleyemez ki sözlerim.
Gözlerime bakma sakın
Yalancıdır gözbebeklerim.
Ümidimi çalmışlar benden
Ne olur neden demesin sözlerin!
Benim için binanın son taşı
Yere düşmeden
Bina yıkılmış sayılmaz.
Ama son taş da
Yere düştüyse
Yalvarışlar nafile...
Olasılıklar ve yorulmuş bir beden,
Usanmışım artık oyunlardan.
Ama yine de herşey bir rayda gitmeli
Varım için yolu takip etmeliyim.
Yoksa yine eski ben, eski masallar
Yine rüyalar ve deniz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!