Neslicanım Şiiri - Olcay Günay

Sefalar sürerde tırmanır hep zirveye,
Gonca güller kurur, yok olur düşerim diplere
Uykum daralır, bir of çekerim, bin ohh kadar,
Tutkular ilişir kalır, biçare sevdam aldanır.
Umutlar, titrek saçların telinde saklanır
Sabredemem, dayanamam, sızlanırım ve haykırırım...
Ve en derin nefesimle, en hüzzam sesimle bağırırım;
'Bu büyük aşkın son sözü olmaz canım,
Bizi kimse ayıramaz Neslicanım...'
Çaresizliğin kollarına sarılışına haya ederim,
Kızgın bakışlarının edasına, biter giderim,
Kırgınlığına susarım, kelimeleri ağzıma tıkarım,
Alevlenen yüreğimin közüne, elimi koyarım
Başımı yere eğer, akan gözyaşlarıma ağlarım.
Sabredemem, dayanamam, sızlanırım, haykırırım...
Ve en derin nefesimle, en hüzzam sesimle bağırırım;
'Bu aşk da gurur olmaz canım,
Bize kimse dokunamaz Neslicanım...'
Vakitsiz üzüntüler,çekilen çileler hep boşuna,
O zaman niye yalnızım, niye sensizim.
Ve koşarım sana, dayanırım kapına,
Sen çıkarsan, sarılırım sımsıkı boynuna
Açarım ellerimi mavi gökyüzüne,vururum yumruğu sineme.
Sabredemem, dayanamam, sızlanırım, haykırırım...
Ve en derin nefesimle, en hüzzam sesimle bağırırım;
'İyi ki varsın canım,
Seni çok seviyorum Neslicanım...'