Ölümüme Ölürüm Şiiri - Olcay Günay

Ölebilirim bu genç yaşımda
Yanlız bırakabilirim seni bu yaşamda
En güzel şiirlerimi sana okuyamadan,
Alıp götürebilirim yanımda.
Kara toprağa renk verebilirim,
Boynu bükük çiçekleri doyurabilirim kanımla.
Yolun geçerse sessiz sedasız kabrimden
Hayat bulmuş çiçekler sana okur o vakit
En güzel şiirlerimi, sana okur güzel sözlerimi
Şeffaf, berrak su dökersin toprağıma.
Göz kapaklarımı açarım çalıkuşu gibi,
Gözlerim parlar başak seyri gibi.
Dirilişin uyanışı olur benim için
Bıkar da usanır, ölenle ölünmez dersen bir gün,
Gönlünden kazıyıp atarsan adımı,
Çiçekler boş meydana okursa şiirimi
Ölümüme kahrolurum, ölümüme ölürüm işte.
Bedenimden kalan kemiklerim sızlar, kül olur.
Kabir azabı başlar o zaman benim için
Mütevazi toprak diken olur boynumda.
Ve senden hiç kopmayan ruhum, hep ensende durur.
Düşünemem birinin elini tuttuğunu,
incitir tanımadıklarımın sana şiir okuduğunu
Belki gözünde büyüyecek, seni mesdedecek
Dönen dünyanın içinde başın dönecek.
Gösterişli arabaların, farların ışıkları gözlerini kamaştıracak.
Gözündeki ışıklar, baktığın camları kıracak.
Kırık o camlar, yüreğini parçalayacak.
Akan kanlardan, çiçeklerin dili çözülecek, sana isyan edecek.
Ve bu isyanda vicdanın sızlayacak.
Ve sızlayan vicdanından ruhum hesap soracak.