Gönlünün orda kaldığı
Bir şehr-i deniz
Günbatımında bir vapur sanki
Ya da damla damla kanayan
Gül yaprağı
Orman ırgalandı hafiften
Ağaçtan bir yaprak düştü
Haylaz bir çocuk
Göle taş attı
Tek üzülen kurbağalardı
Gözlerimin kuyusuna
Kurşun dökün
Ve bekleyin
Sessizlikte su sesini
Çağlar sonra ıslak düşlerle uyanın
Sahipsiz bir nesne biçiminde
Geceye ayrılıklar katıyoruz
Son yıldız göz kırparken
Konuşmanın ihaneti
Sus!
Ay batıyor baksana...
şimdi düşünüyorum da
gerçekten sevmiş olmalıydım
yine böyle açık bir Ankara gecesinde
yıldızlar tepemde papatya demeti
her şey olması gerektiğinceydi
İzbe sokaklarda
Kaybolmuş yaşamlar
Ve sessiz çığlıklar
Yoksul gecekondu evlerinde
Algılanamayan zamanlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!