Nermın Terzi Şiirleri - Şair Nermın Terzi

Yıldızlar kadar parlak
Bir o kadar da uzak
Gözümün nuru ışığım
Hem sevincim hem hüznümsün

Seni sensiz yaşıyorum

Benim adım hüzün
içimde saklı gülüm
gözlerimden yaş değil
kan akar hüzün akar
sevincimde hüzünlüdür
gözlerim hep dalar

ağlama
gözyaşların altın kıymetinde derdin
silerdin
ne oldu neden değiştin
gözyaşlarım nehirlere karıştı
taştı

Yüzsüzler yüze bakar
utanmadan çalım atar
sen sustukça onlar coşar

mum ışığında yaram kanar
kanarda ciğerim dağlar

Nerde o on yedi yaşlarım?
içimin kıpır kıpır olduğu
her şeyin güllük gülüstanlık
gözümün bir şey görmediği
nerde o kaybolan yıllarım?
telefonların hiç susmadığı

Nazlı bir kelebeğim
ömrümü sana vereceğim
çiçeklerde gezeceğim
çok yakında öleceğim
N.T

Geldim otuz beş yaşa şiirler düştü başa
Yazıyordu kendince anlatamadım yara
İçime atıp durdum yürekten aldım yara
Merhemi bulamadım bağladim kara yazma

Kalbimin kilidini zorlama açamazsin

Otuz beş yaşım
Geldim otuz beş yaşa şeirlər düşdü başa,
Özümçün yazırdım, anlada bilmədim yara.
Dərdimi içimə saldım, ürəkdən aldım yara,
Dərman tapamadım, başıma bagladım qara.

İçimdeki boşluğun
Adını koyamadım
Sonbaharın tadını
Neden ben alamadım
Kırılmıştı kalemim
Kaybolmuştu yüreğim

Ağladın mı hiç? *

Senin de yüreğine düştümü ateş
benim yüreğime düştüğü gibi?
sen de özledin mi hiç