Nergiz Kartal Şiirleri - Şair Nergiz Kartal

Garibim toprak ana
sayısız ırgata,sayısız kazma
çapalar karnını
deşer mi deşer
kan akıtırcasına
binlerce tohum serper üzerine

Saatler tükenende
Yirmibeşinci saatte yaşarım dünyamı.
Yaşarım ki bana ait benden yana.
Yorgun düşsede tüm düşünüşler
Akar yinede bir bulağın gözünden
sana ait hislerim...

Sen hiç kendini aradınmı çaresiz
yüreğinde
nefesinde
yaşadınmı buruk bir yalnızlığı
kuşların çocukların sesinde
izledinmi günbatımını ufuklar boyu

Ölüme gidiyordun içimde
Bu isteklerim son arzularımdı sana ait

-Seni aramak istiyordu vicdanım
önce onu yerine getiriyordum.

Gözlerini bulut yapacağım
Gökyüzüne.
Yağ diye üzerime
Serin serin...
Kurumuş renk vermiyor
Baharda sevda bahçelerin.

Bir uzun hayaldir erişemediklerim
Bazen geçmişe dönen söz
bazen içimde bir ürperti
bazen deli dolu coşar gönlüm
bazen tutsağı olurum nağmelerin
bilinmeyen şarkılarda

Yaşına bakıyor musun bu ayrılığın?
Bir gittin ki uzaklara gönlünce,
Neden hiç dönmüyorsun.

Hasret bıraktın delice,
Yakındasın belki ama

Sen içimde yaşıyorken
İçimden ses veren ağrılar sensin,
Sensin dışa vuran karanlığım...
Yanlış yaşasakda tüm zamanları
Yağmur kokulu gecelerin sabahlarında
Sessiz sevdamın nefesi sensin.

İlk ışıklarındasın sabahımın
Penceremden gördüğüm.
deli mavi...
Ak ak düşmüş köpüğün üzerine
danseder gibi.
Bir ileri bir geri gidip gidip geliyorsun.

Düşleri yasak ettim kendime
Hayatı,
Lacivert renkli bulutlardan seyredeceğim.
Değmeden
İnsanların menfaatçiliğine,
kenarından geçeceğim...