Ölümler her zaman yıpratmıştır beni,
Her giden kişide bir yaprağım daha düşüyor dallarımdan,
Ne zaman yaşlandım bu kadar,
Yapraklarımı tutamayacak kadar ne zaman güçsüzleştim,
Ne oldu yavaş geçiyor bu mevsim,
Bu kış, nasıl bu kadar sertleşti,
Ben nerenin baharındayım.
İnsanlar ne zaman bu kadar acımasız oldu,
Neden kazıdılar hayallerini kalbime,
Neden bıraktılar izlerini üzerime.
Ne ara başladı bu kış,
Nereye gitti o insanlar,
Ne zaman tenhalaştı korular,
Ben ne zaman bu kadar çıplak kaldım,
Hangi kuşu korumadım da döküldü yapraklarım.
Kayıt Tarihi : 12.8.2013 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!