gülümseyen sabahın kucağında
ve bir mahmurluğun ufkundayım
umutlarımı taşırım yarınlara
umutlarını taşırım insanların
karınca telaşında
ve taşkın sularında yaşamın
avuçlarım nasır
çook ağır işçiyim velhasıl
bir sığabilse içim içime
gerçeküstü bir yolculukta
ipek böceği gibi örebilsem kozamı
yakalayabilsem zamanı saçlarından
toprak yarılır sonra
ben düşerim içine
bir küçük ırmak akar sonsuzluğa
özlem doğar kıyısında
özlem kaybolur birden
sonsuzluğun kare kökü sen
ve nerelerde biter su
nerelerde başlarsın sen
bir bilebilsem
kaç mekandan ayrıldım sonunda
kaç mekana vardım
her mekanda ben vardım
istanbul; 7.10.1992
Zeki TüyenKayıt Tarihi : 4.9.2012 12:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!